کد مطلب:162379 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:234

امام شافعی
محمد بن ادریس بن عباس شافعی قرشی، به سال 150 ه.ق.در غزه یا عسقلان یا یمن متولد شده و در مكه و مدینه زندگی كرده و درس خوانده است. او اشعار بسیاری در مدح اهل بیت علیهم السلام دارد كه بسیار مشهور است. شافعی به سال 240 ه.ق.در مصر درگذشت.



1. تزلزلت الدنیا لآل محمد

و كادت لهم صم الجبال تذوب



2. و غارت نجوم و اقشعرت كواكب

و هتك أستار و شق جیوب



3. یصلی علی المبعوث من آل هاشم

و یغزی بنوه ان ذا لعجیب



4. لئن كان ذنبی حب آل محمد

فذلك ذنب لست عنه أتوب [1] .



5. آل النبی ذریعتی

و هموا الیه وسیلتی



6. أرجو بأن أعطی غدا

بیدی الیمین صحفیتی [2] .



1. دنیا بر آل محمد صلی الله علیه و آله متزلزل شد تا حدی كه نزدیك بود كوههای خارا آب گردد.

2. ستارگان فرومردند و كواكب بر خود لرزیدند و حجابها كنار رفته و گریبانها چاك شد.

3. بر پیامبر خدا درود می فرستد و فرزندان او را غارت می كنند. این خیلی شگفت است.

4. اگر گناه من دوستی آل محمد صلی الله علیه و آله است، گناهی است كه هرگز از آن توبه نخواهم كرد.

5. آل نبی پناهگاه من هستند و وسیله ی روی آوردن من به خدایند.

6. امیدوارم كه (به خاطر آنان) فردا نامه ی من به دست راستم داده شود.



[1] ادب الطف، ج 1، ص 214.

[2] همان، 217.