کد مطلب:162379
شنبه 1 فروردين 1394
آمار بازدید:234
امام شافعی
محمد بن ادریس بن عباس شافعی قرشی، به سال 150 ه.ق.در غزه یا عسقلان یا یمن متولد شده و در مكه و مدینه زندگی كرده و درس خوانده است. او اشعار بسیاری در مدح اهل بیت علیهم السلام دارد كه بسیار مشهور است. شافعی به سال 240 ه.ق.در مصر درگذشت.
1. تزلزلت الدنیا لآل محمد
و كادت لهم صم الجبال تذوب
2. و غارت نجوم و اقشعرت كواكب
و هتك أستار و شق جیوب
3. یصلی علی المبعوث من آل هاشم
و یغزی بنوه ان ذا لعجیب
4. لئن كان ذنبی حب آل محمد
فذلك ذنب لست عنه أتوب [1] .
5. آل النبی ذریعتی
و هموا الیه وسیلتی
6. أرجو بأن أعطی غدا
بیدی الیمین صحفیتی [2] .
1. دنیا بر آل محمد صلی الله علیه و آله متزلزل شد تا حدی كه نزدیك بود كوههای خارا آب گردد.
2. ستارگان فرومردند و كواكب بر خود لرزیدند و حجابها كنار رفته و گریبانها چاك شد.
3. بر پیامبر خدا درود می فرستد و فرزندان او را غارت می كنند. این خیلی شگفت است.
4. اگر گناه من دوستی آل محمد صلی الله علیه و آله است، گناهی است كه هرگز از آن توبه نخواهم كرد.
5. آل نبی پناهگاه من هستند و وسیله ی روی آوردن من به خدایند.
6. امیدوارم كه (به خاطر آنان) فردا نامه ی من به دست راستم داده شود.
[1] ادب الطف، ج 1، ص 214.
[2] همان، 217.